تمرکز بر هریک از موارد فوق الذکر با توجه به جایگاه و نقش جمهوری اسلامی ایران
ابوذر فتاحی زاده؛ شیرین اندرخورد
چکیده
انرژی‌های تجدیدپذیر به تدریج در حال جایگزین شدن با سوخت‌های فسیلی هستند. گذار از منابع تجدیدناپذیر فسیلی به منابع تجدیدپذیر خورشیدی، بادی، زمین‌گرمایی، زیست‌توده و... باعث شده است که بخش عمده‌ای از ساز و کارهای تولیدی، تجاری و مالیِ بازار بین‌المللی انرژی دستخوش دگرگونی شوند. این دگرگونی نیز به نوبه‌ی خود امنیت انرژیِ دولت‌ها ...
بیشتر
انرژی‌های تجدیدپذیر به تدریج در حال جایگزین شدن با سوخت‌های فسیلی هستند. گذار از منابع تجدیدناپذیر فسیلی به منابع تجدیدپذیر خورشیدی، بادی، زمین‌گرمایی، زیست‌توده و... باعث شده است که بخش عمده‌ای از ساز و کارهای تولیدی، تجاری و مالیِ بازار بین‌المللی انرژی دستخوش دگرگونی شوند. این دگرگونی نیز به نوبه‌ی خود امنیت انرژیِ دولت‌ها را با تهدیدها و فرصت‌های جدیدی روبرو ساخته است. بالتبع ایران نه تنها به عنوان یکی از تولیدکنندگان عمده‌ی سوخت‌های فسیلی بلکه به عنوان مصرف‌کننده‌ی انرژی نیز با این تهدیدها و فرصت‌ها مواجه شده و یا خواهد شد. در اینجا کوشیدیم به این پرسش پاسخ دهیم که ایران برای تأمین امنیت انرژی خود در آینده، چه راهبردها و سیاست‌هایی را در زمینه‌ی انرژی‌های تجدیدپذیر در پیش گرفته است؟ به عبارت دیگر، ایران برای انرژی‌های تجدیدپذیر چه نقش و جایگاهی در امنیت انرژی خود در آینده قائل است؟ در پاسخ به این پرسش، نخست شاخص‌های چهارده‌گانه‌ای برای سنجش امنیت انرژی مشخص کردیم. سپس تهدیدها و فرصت‌های ناشی از گذار یاشده در هر کدام از این شاخص‌ها را شناسایی نمودیم. سپس نشان دادیم که ایران با کدامیک از این تهدیدها و فرصت‌ها مواجه شده است و یا خواهد شد و به کدامیک از آنها در سیاستگزاری‌های کلان و اسناد بالادستی خود توجه نشان داده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که بیشترین توجه به شاخص‌های قیمت و شدت مصرف انرژی و کمترین توجه به شاخص‌های مقبولیت و ثبات سیاسی و تا حدی شاخص استمرار تولید نشان داده شده است. در اینجا از روش مدلسازی عقلانی-مفهومی استفاده کرده‌ایم.
