نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری اقتصاد نفت و گاز، دانشکده اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبائی
2 استادیار دانشگاه امام صادق (ع)
3 استادیار گروه اقتصاد انرژی، دانشکده اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبائی
4 استادیار دانشکده مدیریت دانشگاه علامه طباطبائی تهران
چکیده
قرارداد جدید نفتی ایران نسل جدیدی از قرارداد خدمت است که تلاش شده تا مهمترین ایرادات موجود در مدل بیعمتقابل را برطرف سازد. در این مدل قراردادی مولفههائی برای ایجاد جذابیت بیشتر نسبت به مدل بیعمتقابل گنجانده شده تا انگیزه پیمانکاران افزوده شود. در این پژوهش تفاوتهای دو مدل قراردادی یادشده از منظر توزیع منافع ناشی از استخراج گاز در فازهای 4 و 5 میدان گازی پارس جنوبی مورد بررسی قرار میگیرد.این پژوهش از طریق شبیهسازی مالی دو مدل قراردادی و مقایسه خروجیهای آن انجام میشود. نتایج نشان میدهد عایدی دولت در مدل بیعمتقابل در طول دوره برداشت از فازهای4 و 5 پارس جنوبی در مقادیر جاری و تنزیل شده به ترتیب حدود 29% و 11% بیش از مدل جدید قراردادی است. اما اگر در مدل بیعمتقابل، همزمان با تسویه کامل پیمانکار، افت تولید سالانه بیش از 3% از میدان آغاز گردد، آنگاه انتخاب مدل جدید قراردادی از منظر ایجاد منافع مالی برای دولت نسبت به بیعمتقابل ارجحیت پیدا میکند.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
The Fiscal Regime Comparison of IRAN`s New Petroleum Contract (IPC) with Buy-Back Model: The Case study of Phases 4 & 5 of the South Pars Gas Field
نویسندگان [English]
- Hadi Dibavand 1
- Ali Taherifard 2
- Ali Faridzad 3
- Atefeh Taklif 3
- mohammad mahdi bahrololoum 4
1 PhD Student of Oil & Gas International Contracts Management, Allameh Tabataba'i University
2 Faculty of Islamic Studies and Economics, Imam Sadiq University
3 Assistant Professor of Energy Economics, Faculty of Economics, Allameh Tabataba’i University
4 allameh tabatabaee university tehran iran
چکیده [English]
IRAN`s new petroleum contract is a new generation of service contract which aimed to fix bugs from Buy-Back model. In this model some incentives have inserted to increase contractors' motivations. In this study, we consider fiscal differences and revenue division of the two models in the case of phases 4 & 5 of the South Pars gas field. This study is conducted by fiscal simulation for two mentioned models and comparison the results. It is concluded that, government revenue in Buy-Back model throughout the period of production in phases 4 & 5 is bigger around 29% and 11% respectively in regard of the net present value and the discounted net present value. Also, if in Buy-Back model, production decline starts at the first year after fiscal settlement with contractor by the rate of more than 3% yearly, then it is better for the government to employ new contract model instead of Buy-Back model regarding revenue
کلیدواژه‌ها [English]
- Iran`s new Petroleum Contract (IPC)
- Buy-Back
- Take
- Phases 4 & 5 of the South Pars gas field
)