@article { author = {Akhavan, Mehdi and Askari, Mohammad Medi and Emani, Maghsood}, title = {Opportunism in the First Generation of Buy-back Contracts}, journal = {Iranian Energy Economics}, volume = {4}, number = {16}, pages = {1-29}, year = {2015}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2423-5954}, eissn = {2476-6437}, doi = {10.22054/jiee.2016.1893}, abstract = {[English] The study of oil and gas contracts require coherent theoretical framework that links different disciplines. Transaction cost economics present an interdisciplinary approach for analyzing contractual issues. Since 1995 three generations of buy-back contracts implemented in Iran .This study for analyzing opportunism, one of TCE behavioral assumptions, focused on the first generation contracts. Opportunism is interest seeking without considering principles and consciences that do not maximize common interest. The buy-back contract parties have different interests that are not aligned with each other. The contract is incomplete; there is asymmetry in information and investment structure, so opportunism is possible.  Some forms of Shirking of obligations, enforcing to renegotiation and inflexibility under new circumstances in buy-back contract, are examples of ex-post opportunism. Because of the vulnerability of the parties due to their specific investment in the project, monitoring mechanisms in the buy-back contract is not able to prevent from opportunism. Incentives alignment is another solution for opportunistic behavior that occurred in test period, but not in cost minimization and using more efficient technologies.  }, keywords = {Transaction cost economics,Opportunism,Buy-back contract,Incentives Alignment,Oil and Gas Fields Development}, title_fa = {فرصت‌طلبی طرفین در قراردادهای بیع متقابل نسل اول}, abstract_fa = {مطالعه‌ قراردادهای نفتی نیازمند چارچوب نظری منسجمی است که توانایی ایجاد پیوند میان رشته‌های مختلف علوم مرتبط با مسائل نفت و گاز به یکدیگر را داشته باشد. اقتصاد هزینه‌ مبادله رویکردی بین رشته‌ای برای تحلیل مسائل قراردادی ارائه می‌کند. در بخش بالادستی صنعت نفت و گاز کشور از سال 1374 تاکنون سه نسل از قراردادهای بیع متقابل منعقد شده است. هدف این مطالعه بررسی یکی از فروض آن یعنی فرصت طلبی طرفین در مورد قراردادهای نسل اول است. فرصت طلبی کسب منفعت از فرصت‌ها بدون توجه به اصول و پیامدهاست که سود مشترک طرفین را حداکثر نمی‌کند. در قرارداد بیع متقابل، طرفین منافع متفاوتی دارند که با یکدیگر همسو نیست. همچنین قراردادهای نفتی معمولاً ناقص است و عدم تقارن در ساختار سرمایه‌گذاری و اطلاعات وجود دارد. این عوامل بستر فرصت طلبی را مهیا می‌کنند. صورتهایی از طفره رفتن از اجرای تعهدات، عدم انطباق با شرایط جدید و الزام به مذاکره مجدد در قراردادهای بیع متقابل مشاهده شده که  نمونه‌های از فرصت طلبی پسین است. از آنجا که بخشی از آسیب‌پذیری طرفین قرارداد به دلیل سرمایه‌گذاری اختصاصی آن‌ها در پروژه است، سازوکارهای نظارت در قراردادهای بیع متقابل نتوانسته است مانع فرصت طلبی طرفین گردد. هم‌راستا شدن انگیزه‌ها راهکار دیگری برای مقابله با فرصت طلبی است که در دوره تولید آزمایشی از میادین رخ داده اما در مورد کاهش هزینه‌های توسعه میدان یا استفاده از فن‌آوری‌های مؤثرتر ایجاد نمی‌شود.}, keywords_fa = {اقتصاد هزینه مبادله,فرصت طلبی,قرارداد بیع متقابل,همراستایی انگیزه‌ها,توسعه میادین نفت و گاز}, url = {https://jiee.atu.ac.ir/article_1893.html}, eprint = {https://jiee.atu.ac.ir/article_1893_0937328a124da061ed41bb5c6a947b46.pdf} }